Bu alandaki öncü (oldukça ilkel) deneyler 1860'larda Alman fizikçi ve psikolog Gustav Theodor Fechner tarafından yapıldı. Fechner'in deneyi basitti: en-boy oranları farklı on dikdörtgen bir deneğin önüne konularak en hoşuna gideni seçmesi isteniyor. Seçimlerin %76'sı 1,75, 1,62 ve 1,50 oranlarına sahip üç dikdörtgenden oluşuyor (ki "Altın Dikdörtgen" için bu oran 1,62). Fechner daha ileri giderek dikdörtgen şekilli binlerce nesnenin (pencereler, çerçeveler, kitaplar) boyutlarını ölçtü ve ( Vorschule der Aesthetik adlı eserinde) yaklaşık oranı Altın Orana yakın bulduğunu iddia etti. Birçok psikolog daha sonra benzer deneyler yaptılar ve oldukça tutarsız sonuçlar elde ettiler. Örneğin Toronto Üniversitesi'nden Michael Godkewitsch çoğu zaman ortalama grup tercihlerinin en çok tercih edilen seçimleri yansıtmadına işaret etti. Mesela herkesin en iyi ikinci olarak değerlendirdikleri bir çay markası ortalamada en iyi olarak görülebilir, fakat belki de hiç kimse bunu satın almayacak. Godkewitsch bu nedenle ilk tercihlerin ortalamalardan daha anlamlı bir tercih ölçüsü olarak alınabileceğini ifade etti. 1974'te yaptığı bir çalışmasında, daha önceki deneylerde rapor edilen Altın Oran tercihinin deneklere sunulan dikdörtgenler kümesinde dikdörtgenin konumunun bir yapay olgu olabileceği sonucuna vardı. Bununla birlikte diğer deneylerde farklı sonuçlar elde edildi.